- Jak pani pamięta postać Zbigniewa Wodeckiego?
- Artysta absolutnie wybitny, łączył w sobie kilka znakomitych talentów jako instrumentalista, kompozytor czy wokalista. Zostawił po sobie niezwykle piękny i wartościowy dorobek. Fundacja, którą prowadzi jego córka, Kasia Wodecka-Stubbs, co chwilę pozyskuje nieznane nam dotąd nagrania, które utwierdzają nas w tym przekonaniu, że był wybitny. Ja miałam to szczęście - myślę, że nie nadużyję tego słowa - przyjaźnić ze Zbyszkiem.
- Była pani blisko prywatnie i zawodowo.
- Tak, przyjaźnić się z nim i jednocześnie pracować, to wielka rzecz. Wielokrotnie byłam adresatką tych wszystkich anegdot i opowiastek, które publiczność zna tylko z wywiadów telewizyjnych czy występów estradowych. Zbyszek ciągle w naszej pamięci jest. Z jego kolegami muzykami i przyjaciółmi dobitnie odczuwamy jego brak, jednocześnie odrzucając świadomość, że fizycznie go z nami nie ma. Mimo że minęło już pięć lat, nie ma sytuacji, w której nie zacytowalibyśmy Zbyszka, nie przypomnieli zabawnej sytuacji z jego udziałem.
Wyświetl ten post na Instagramie
- Muzycznie oddała mu pani hołd na ostatniej płycie.
- Jest tam piosenka zadedykowana jego pamięci. Przepiękny tekst napisała Monika Partyk. Tak dojmujący, punktujący to wszystko, co mieliśmy i co straciliśmy.
- Jak jeszcze postać Zbigniewa Wodeckiego jawi się pani we wspomnieniach?
- Właśnie weszłam do domu z ogródka i tam stoi taki leżaczek, krzesełko. Zbyszek, ilekroć gdzieś przejeżdżał koło mojego domu i chciał trochę złapać słońca, to wpadał i siadał na tym właśnie leżaczku. Jest też krzesło w kuchni, na którym też zawsze siadał. Śladów pamięci jest całe multum. Zbyszek miał potrzebę sprawiania ludziom radości. Pamiętam jak raz miał dzień wolny pomiędzy koncertem w Gdańsku a Szczecinie. Zjawił się koło mnie na scenie, bo grałam gdzieś w mieście obok, w ramach niespodzianki, oczywiście z bukietem kwiatów.
- Małe gesty dużo dla niego znaczyły.
- Innym razem z kolei zaprosiłam przyjaciółki do restauracji, w której on bywał i jak doszło do rachunku, okazało się, że jest uregulowany. Oczywiście było wiadomo za chwilę, że to Zbyszek (śmiech).
Wyświetl ten post na Instagramie
- Na koncercie „Uroczysty Wodecki” zaśpiewa pani utwór „Lubię wracać tam, gdzie byłem”.
- To przepiękna piosenka z tekstem Wojciecha Młynarskiego. Miałam to szczęście śpiewać ją ze Zbyszkiem podczas jego ostatniego opolskiego festiwalu. Podobno było pięknie, więc i ja uszczknęłam trochę z tego „zbyszkowego splendoru”.
- Zaśpiewała pani ten utwór również na pierwszym festiwalu Wodecki Twist.
- Śpiewałam to z głosem Zbyszka z taśmy w pierwszą rocznicę jego śmierci. To było niezwykle poruszające, powodowało ogromne wzruszenie. Pamiętam, że Włodek Korcz, który akompaniował, rozsypał się. Koncertu „Uroczysty Wodecki” to okazja na powtórzenie tej koncepcji zaśpiewania ze Zbyszkiem. Będę śpiewała jeszcze inne utwory, ale niech to będzie niespodzianka.
- Na koncercie „Uroczysty Wodecki” pojawią się doświadczeni muzycy, jak i ci z nowej generacji. Jak ważne jest to połączenie dwóch różnych światów?
- Ważne jest propagowanie twórczości Zbyszka, która jest tego warta. Dobrze, że z jego piosenkami mierzą się młodsze pokolenia. Ciekawa jestem bardzo jak w tym repertuarze odnajduje się na przykład Ralph Kaminski.
Rozmawiała Julia Borowczyk
Koncert „Uroczysty Wodecki” w sobotę 11 czerwca o godzinie 20:00 w Polsacie.